Dit maak nie saak hoe pretensieus dit mag klink nie, maar op die Romeinse plein Torre Argentina (Largo di Torre Argentina) het dood en lewe, gemeenheid en barmhartigheid mekaar ontmoet. As u die geskiedenis van hierdie plek leer, sidder u van die afgryse van wat hier eens gedoen is, dan smelt u van emosie as gevolg van wat nou gebeur.
Die passie van Piazza Torre Argentinië
Die somber kenmerk van die ou ruïnes van hierdie landmerk is dat dit op 15 Maart 44 vC. hier het 'n bloedige gebeurtenis gebeur. Resonant, soos hulle nou sou sê. Die samesweerders het 'n uitstekende heerser van destyds doodgemaak, een van die belangrikste staatsmanne en bevelvoerders van antieke Rome, die diktator Gaius Julius Caesar.
Die stralekrans van hierdie bloedige drama het 2000 jaar lank oor die plein geheers totdat … katte hierheen gekom het.
As die katte vol is en die Romeine veilig is
Daar word geglo dat katte negatiwiteit kan verwerk. Dit is onbekend of daar wetenskaplike bewyse hiervoor is, maar die feit dat 'n metamorfose met die persepsie van hierdie plek van negatief na positief plaasgevind het, is seker.
Die kattegedeelte van die geskiedenis van die plein het in 1929 begin. En sy is verbind met 'n ander diktator.
Die regering van die Nasionale Fascistiese Party het op inisiatief van sy hoof Benito Mussolini die historiese sentrum van Rome begin transformeer. Duce was van mening dat "die hele antieke Rome van middelmatige lae bevry moes word." Baie het verlore gegaan as gevolg van die beleid om die stad te moderniseer en die skepping van 'n 'nuwe Rome'. Maar daar was ook wonderlike vondste.
In 1926-1928, gelyktydig met die sloping, is argeologiese werk op die terrein van die huidige Piazza Argentino gedoen. Toe word die kompleks met die ruïnes van vier tempels uit die tydperk van die antieke Romeinse Republiek (509-27 vC) skoongemaak. Vanaf daardie tyd heet die opgrawingsgebied die gebied Sacra (Heilige Land).
Dit was op hierdie nuwe bladsy van die annale van Rome dat katte in die Heilige Land verskyn het. Volgens een van die Romeinse legendes het hulle die rol van redders gespeel. Dit is moeilik om te oordeel hoe betroubaar dit is, maar so 'n verhaal leef in die stad: tydens die uitgrawing van antieke ruïnes het die meerjarige inwoners van die ondergrondse labirinte - rotte en muise - massaal uitgekom. Gedwing om die ruïnes te verlaat, jaag die grys hordes om die omliggende buurte te verken. Die inwoners van die stad bevind hulle in 'n haglike situasie.
Die oplossing is briljant gevind in sy eenvoud en baie effektief. Om die rot- en muishordes te beveg, is hier 'n bont leër van hawelose stadskatte versamel. Hierdie leër het die knaagdiere vinnig hanteer.
Die katte was dus vol, die Romeine was veilig en die verhaal het voortgegaan.
Die katstam het wortel geskiet op die Argentynse plein, en die goeie stedelinge het die diere begin versorg. Geleidelik is die atmosfeer van spanning as gevolg van die verraderlike moord op 'n uitstaande figuur uit die Romeinse geskiedenis hier versag deur die aanwesigheid van oulike viervoetige inwoners. Die negatiewe en die positiewe het paradoksaal genoeg oor die weg gekom en die toeristebelangstelling verdubbel.
En die ongewone ou heiligdom het later in 'n amptelike katskuiling verander.
"Gatter" Anna Magnani
Hulle het verdwaalde of onnodige katte in die opgrawing begin gooi. Responsiewe vroue het aangebied om na hulle om te sien. Hulle is 'gatter' genoem ('gattare' van die woord 'gatto' - 'kat' in Italiaans).
Die Oscar-bekroonde Anna Magnani was so 'n goedhartige gatter. Sy het in die beroemde teater gespeel, waarvan die gebou op Largo di Torre Argentina staan en is vernoem na die plein - Teatro Argentina. Die groot aktrise, wat self in die krotbuurte van Rome grootgeword het, het voortdurend na die opgrawingsplek gekom om die katte persoonlik te voer met die kos wat hulle saamgebring het.
'Anna was lief vir alle diere. En miskien nog leliker, dakloos, siek. Sy het na hulle omgesien, selfs behandel,”het Tina Reale, wat al lank met Anna Magnani bevriend was, gesê.
'Ek hou van die natuur, dorpe. Ek wil graag 'n klein huisie koop en my wy aan alle lewende dinge - bome, diere, het Magnani self gesê.
Die aktrise is in die herfs van 1973 oorlede. 'N Eindelose see mense het van haar afskeid geneem. En in die koerante is gedruk dat die katte van Rome treur oor haar vertrek.
Katkolonie Torre Argentinië
'N Ernstige stadium in die lewe van die katkamp was die voorkoms van Leah Dekel en Sylvia Viviani. Dit was hulle wat in 1993 'n ware tuiste vir verlate rondloperdiere georganiseer het - "Colonia Felina Torre Argentina". Die kinderhuis het kelders onder die pad naby die uitgrawingsperseel toegeken. Meer as honderd katte ontvang steeds mediese hulp, kos en troeteldiere.
Die koste daarvoor word gedeeltelik deur die stadsbegroting gedek. In 2001 is die inwoners van hierdie skuiling inderdaad erken as 'n baken van die hoofstad. Hulle word amptelik beskou as 'n waardevolle "biohistoriese" deel van die kulturele erfenis van Rome.
En gedeeltelik word die uitgawes gedek deur donasies van inwoners en toeriste wat na die Area sacra di Torre Argentina jaag om onmiddellik bekoorlike katte, die ruïnes van antieke strukture en die onheilspellende gebied van Caesar se dood, te sien.
Plek van dood van Gaius Julius Caesar
Oktober 2012 het die opening gebring. Argeoloë uit Spanje het 'n struktuur ontdek wat op die terrein van Caesar se dood geïnstalleer is in opdrag van Octavianus Augustus, die aangenome seun en erfgenaam van die heerser van Rome. Dit blyk 'n reghoek van drie meter breed en ongeveer twee meter hoog te wees, wat die punt bedek waar Caesar geval het.
Gaius Julius was die voorsitter van die Senaat wat in 'n stoel onder in die kuria van Pompeius sit. 23 dolkstakings van 'n groep samesweerders het die vergadering sowel as die hart van die bevelvoerder gestuit. Dit was makliker vir die bevelvoerder om op die slagvelde te oorleef as om in intriges te oorleef.
Caesar se medewerkers het in sy sluipmoordenaars verander. Maar ná duisende jare het 'n donker plek van boosheid en verraad 'n plek van toewyding en vriendelikheid geword. Die balans is vasgestel deur die katte wat hier verskyn het en hul besorgde beskermhere.
"Aanneming" van katte
Gemiddeld woon daar ongeveer 150 diere in die skuiling. Benewens skuilings, woon onafhanklike katte op die gebied van die argeologiese reservaat, wat ook gevoer word. Daar is 'n konstante sirkulasie: sommige diere word in die kolonie gegooi, ander word in goeie hande oorgegee. Die skuiling het 'n program vir die "aanneming" van katte bedink.
Hulle sal nie 'n kat gee vir enigiemand wat wil nie, maar almal kan deelneem aan die instandhouding van die kattery of patronaat neem oor die kat waarvan hulle hou.
Al woon 'n persoon duisende kilometers van Rome af, kan hy 'n troeteldier in die Ewige Stad hê. In die kolonie word 'aanneming op afstand' beoefen. U moet net 'n sekere bedrag geld stuur vir onderhoud, en in ruil daarvoor gereeld van u Romeinse gunsteling nuus ontvang.
Die kennel het 'n tweetalige webwerf. Daar is 'n aandenkingswinkel vir toeriste binne. Die opbrengs uit die verkope gaan na die versorging van die katte.
Die skuiling is elke dag van 12 tot 18 uur oop vir besoekers.
